Στις ευνομούμενες κοινωνίες ο σωφρονισμός των εγκληματιών θεωρείται κάτι περισσότερο από αναγκαίος. Υπάρχουν, όμως και πράξεις που όσο αυστηρά κι αν τιμωρηθούν, αμφισβητείται το κατά πόσο θα ήταν σωστή μια δεύτερη ευκαιρία στους δράστες.
Στο θέμα της παιδοφιλίας, για παράδειγμα, έρευνες έχουν δείξει πως ένα παιδόφιλος, παρά το σωφρονισμό που μπορεί να δεχθεί, έχει μεγάλες πιθανότητες μέσα σε διάστημα δύο μόλις ετών, να διαπράξει ξανά αυτή την αποτρόπαια πράξη.Δεν υπάρχει φαντάζομαι πιο αποτρόπαια πράξη απο το βιασμό και ιδιαίτερα απέναντι σε ένα παιδί. Παιδοφιλία και παιδεραστία είναι δύο πράξεις που θα κυνηγούν σαν φαντάσματα την παιδική ψυχή μέχρι το θανατό της .Οι προσπάθειες των οικογενειών η των κρατικών δομών να ισορροπήσουν μέσα στο μυαλό του παιδιού το κακό που του συνέβη πρέπει να είναι συνεχείς. Προσωπική μου γνώμη μπορούμε να προχωρήσουμε την τιμωρία των παιδεραστών και παιδόφιλων που σίγουρα τους κυριεύει κατά ένα ποσοστό μεγάλο το πάθος να το ξανακάνουν για λόγους ψυχοπαθολογίας να κάνουμε και ένα βήμα πιο μπροστά να προχωρήσουμε και στον φυσικό ευνουχισμό
