Ζητάμε κατάργηση του νέου τρόπου αξιολόγησης της αναπηρίας βάσει της λειτουργικότητας (ενός αφανούς ICF που τέθηκε σε εφαρμογή με τον πρόσφατο ν. 4512/2018, άρθρο 215, κατ’ απαίτηση των δανειστών προκειμένου να μειωθεί η κρατική δαπάνη για τις προνοιακές παροχές μειώνοντας σκόπιμα τον αριθμό των δικαιούχων). Επίσης, ζητάμε κατάργηση του ειδικού ερωτηματολογίου WHODAS 2.0, βάσει Υ.Α. Αριθμ. Δ12/Γ.Π.οικ.2738/36 (ΦΕΚ Β’ 57/18-1-2018), το οποίο είναι ένα ερωτηματολόγιο δώδεκα (12) ερωτήσεων που εξετάζουν τη λειτουργικότητα του ΑμεΑ – ενώ δημιουργήθηκε ως βασικό εργαλείο του ICF, το οποίο εφαρμόστηκε κατ’ απαίτηση των δανειστών.

Υπενθυμίζουμε ότι το ICF είναι ένα σύστημα Διεθνούς Ταξινόμησης της Λειτουργικότητας, της Αναπηρίας και της Υγείας, το οποίο δημιουργήθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ). Είναι ένα νέο επιστημονικό εργαλείο, το οποίο “παντρεύει” το ιατρικό και το κοινωνικό μοντέλο αναπηρίας. Το ICF δεν φτιάχτηκε μόνο με το σκεπτικό να αξιολογούνται οι ανάπηροι που ζητάνε οικονομικές παροχές, αλλά δημιουργήθηκε για να συγκεντρωθούν όλες αυτές οι πληροφορίες και τα στοιχεία που θα βοηθήσουν στο να εξελιχτεί το κοινωνικό περιβάλλον (κοινωνία, εργασία, εκπαίδευση, οικογένεια, δομές δημόσιας υγείας, επαγγελματίες υγείας, κτλ.) και να γίνει πιο λειτουργικό για τους αναπήρους, διότι έχει αποδειχθεί ότι ένας ανάπηρος μέσα σε ένα λειτουργικό περιβάλλον μπορεί να γίνει πιο λειτουργικός.

Αντιθέτως, μέσα σε ένα περιβάλλον μεγάλης ανεργίας ο ανάπηρος θα γίνει ακόμα πιο άνεργος.

Παρομοίως, μπορούμε να υποθέσουμε ότι μέσα σε ένα φτωχό περιβάλλον ο ανάπηρος θα γίνει ακόμα πιο φτωχός. Κατά άδικο τρόπο λοιπόν, τα ποσοστά αναπηρίας και η αξιολόγηση βάσει της λειτουργικότητας δημιουργήθηκαν για να αξιολογούν μόνο τον ανάπηρο χωρίς να λαμβάνουν υπόψη όμως και την “αναπηρία της λειτουργικότητας” του κοινωνικού περιβάλλοντος που ζει1.

Επίσης, το ICF όταν δημιουργήθηκε από τον ΠΟΥ αποσκοπούσε στο να βελτιωθούν οι παροχές υγείας.

Επισημαίνουμε λοιπόν ότι το ICF δεν δημιουργήθηκε με το σκεπτικό να χρησιμοποιηθεί από κράτη που διανύουν περίοδο οικονομικής ύφεσης.

Το ICF δεν δημιουργήθηκε για να γίνεται εκτίμηση μόνο της ατομικής λειτουργικότητας ενός ΑμεΑ, αλλά πρέπει να γίνεται εκτίμηση και της λειτουργικότητας από την πλευρά του περιβάλλοντος και της κοινωνίας.

Δηλαδή, δεν πρέπει να “βαθμολογείται” μόνο ο ανάπηρος για τη μειωμένη λειτουργικότητά του, αλλά πρέπει να συνεκτιμώνται και τα εμπόδια που του βάζει η κοινωνία και το περιβάλλον στο οποίο ζει, κινείται, εργάζεται και σπουδάζει.

Έτσι, αντιλαμβανόμαστε ότι παρά τις υποσχέσεις εκ μέρους του Υπουργείου Εργασίας ότι δεν θα υιοθετηθεί από την ελληνική νομοθεσία το ICF, τελικά νομοθετήθηκε, αλλά χωρίς όνομα, παρά μόνο με την υιοθέτηση του εργαλείου του ICF, WHO DAS 2.0, προκειμένου να μην γίνει αντιληπτό στο ευρύ κοινό.