Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί στην επιστημονική κοινότητα η αύξηση των νέων περιπτώσεων ψυχιατρικών διαταραχών όσο και η εντεινόμενη βαρύτητά τους. Ωστόσο, περισσότερο ανησυχητικό για τους ίδιους είναι το ότι, σε ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό νέων, εξαπλώνεται το αίσθημα της αβεβαιότητας και η αμφισβήτηση των αξιών, της χαράς της δημιουργίας, της ενεργού συμμετοχής στις συλλογικές κοινωνικές δραστηριότητες, ενώ καταφεύγουν στην εξατομίκευση και στην αποχή από τις θεμελιώδεις κοινωνικές διεργασίες (π.χ.: εκλογικές διαδικασίες).
«Οι νέοι βιώνουν μια πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα σκληρή, συχνά προκλητικά ανάλγητη, περίπλοκη, αντιφατική, απρόσωπη και συχνά εικονική. Μέσα σε αυτές τις διαρκώς μεταβαλλόμενες συνθήκες ερχόμαστε αντιμέτωποι στην κλινική πράξη με νέες και σοβαρές ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις στα παιδιά, στους εφήβους και στις οικογένειές τους, όπως ο εθισμός στο διαδίκτυο, αυτοτραυματισμοί (π.χ.: διαδικτυακό παιχνίδι “Μπλε Φάλαινα”), χρήση ουσιών, κοινωνική βία κ.ά. Το ψυχικό τραύμα, η απομόνωση, η μοναξιά, η περιθωριοποίηση, και η στείρα επικοινωνία στις ανθρώπινες σχέσεις, φαίνονται να βρίσκονται στον πυρήνα των κοινωνικών κρίσεων και των ψυχικών ρήξεων»,
