Το άγχος και η βαθιά επιθυμία για ζωή
Ο κίνδυνος που ελλοχεύει μετά τη διάγνωση του αυτοάνοσου είναι ο άνθρωπος μπροστά στην πραγματική απειλή που φέρνει η νόσος να αναδιπλωθεί και να καταλήξει να φοβάται να ζήσει. Η νόσος συχνά καταλαμβάνει πολύ χώρο, το πρόσωπο ενδέχεται να ταυτιστεί με αυτήν και η ζωή του να ορίζεται από αυτήν. Πολλά από τα συμπτώματα άγχους που παρουσιάζονται στους θεραπευόμενους προέρχονται από τη βαθιά και γνήσια επιθυμία τους για ζωή. Ο πατέρας με τη σκλήρυνση κατά πλάκας, που δυσκολεύεται να τρέξει με το παιδί του, είναι κι εκείνος που το παρηγορεί όταν κλαίει… Η μητέρα που ταλαιπωρείται από τη Χασιμότο είναι η στοργική σύντροφος και η σωστή επαγγελματίας, είναι η κόρη που φροντίζει τους γονείς της και η έμπιστη φίλη… Και το μόνο βέβαιο είναι ότι δε χρειάζονται το ύποπτο βλέμμα όταν αγχώνονται ή στενοχωριούνται, ούτε την ενοχή που τους καθηλώνει. Αντίθετα, τους αντιστοιχεί σεβασμός και ειλικρινής εμπιστοσύνη ότι θα πάρουν την ευθύνη να ορίσουν τη ζωή τους πέρα από τη δυσκολία της νόσου.